dla
coachów, mentorów i superwizorów

WYWIAD Z PROF. DAVIDEM CLUTTERBUCKIEM

Agnieszka Kaseja: Jakie najbardziej znaczące zmiany zaszły w mentoringu w okresie ostatnich 30 lat?

Prof. David Clutterbuck: Od wyłącznie nieformalnych spotkań, które po prostu “przydarzały się”, mentoring od wczesnych latach 80. wyewoluował w świadomie prowadzone programy. Pracodawcy zdali sobie sprawę, że mogą rozwijać talenty, wspierać słabsze grupy i zwiększać retencję pracowniczą, opracowując nieco bardziej ustrukturyzowane procesy mentoringu i przykładając większą wagę do umiejętności mentorów i mentees.

Rządy państw i organizacje pozarządowe dostrzegły także szansę na zmianę społeczną nakierowaną na ludzi, którzy gdyby nie mentoring, nie uzyskaliby inaczej pomocy w rozwoju osobistym i zawodowym. Opracowane (w 2016) przez EMCC Międzynarodowe Standardy Programów Mentoringowych i Coachingowych (ISMCP) są tego wyrazem.

Więcej: https://skutecznycoaching.pl/wywiad-z-prof-davidem-clutterbuckiem-o-mentoringu/

Jak szukać superwizora coachingu i dlaczego? oraz po co?

Wszyscy coachowie potrzebują superwizji. Coach to zawód polegający na słuchaniu ludzi. Więc sam też musi być kiedyś wysłuchany. To zasada w branżach pomocy i wsparcia, w tym w branży rozwojowej.

Kiedy polski coach lub mentor szukają superwizora, często pojawiają się obawy, na ile to będzie budujące doświadczenie… Umówmy się, nikt nie chce wychodzić z sesji superwizji zdruzgotany, a słyszę, że bywa, że nazwa superwizja używana jest błędnie, żeby zafałszować przykrą i bezwzględną ocenę.

Tymczasem superwizja wspiera coacha /mentora, rozwija jego kwalifikacje i rozwiązuje problemy praktyczne. Tylko tyle i aż tyle.

Dziś przedstawię kwalifikacje, jakie powinien mieć superwizor, aby zapewnić bezpieczną i twórczą pracę swoim superwizantom. Pokazuję je przez pryzmat wymagań kompetencyjnych, które stawia superwizorom EMCC (European Mentoring and Coaching Council), która jest jedną z najważniejszych organizacji globalnych dla coachów, mentorów i superwizorów.

1. DOŚWIADCZENIE W RZEMIOŚLE COACHINGOWYM

Doświadczenie w pracy coachingowej gwarantuje umiejętności praktyczne, pozwalające wspierać innych coachów w rozwiązywaniu problemów praktycznych, takich jak sformułowanie kontraktu, często wielostronnego raportowanie, ustalenie ceny usług czy podejmowanie decyzji o “coachowalności” klienta vs zalecenie konsultacji psychoterapeutycznej, itd, itp.

2. ZNAJOMOŚĆ BRANŻY

Superwizja jest elementem doskonalenia zawodowego. Na świecie jest powszechnie wymagana na ścieżce akredytacyjnej, która w krajach rozwiniętych, skąd coaching do nas dotarł, jest rutyną w branży. Superwizja (minimum 1 x 3 miesiące) jest standardem akredytacji w EMCC, Izbie Coachingu. Od 2018 roku jest dopuszczana jako CCE w ICF. Superwizor musi biegle posługiwać się standardami organizacji branżowych. wymaga się od niego /niej, żeby był w stanie analizować pracę swoich podopiecznych na metapoziomie, czyli konkretnie w kategoriach ram kompetencyjnych tych organizacji. Bezwzględnie konieczna jest tez biegła znajomość Kodeksów Etycznych tych organizacji.

3. UMIEJĘTNOŚĆ PRZEKAZYWANIA INFORMACJI ZWROTNEJ

Superwizorem, który wspiera coacha w rozwoju nie może być osoba, która nie potrafi efektywnie udzielać feedbacku dotyczącego poziomu umiejętności coachingowych. Jeśli supervisee zdecydował się chęć zostania pełnoprawnym profesjonalistą i pŁaci za superwzij lub poddaje się jej, jako coach wewnętrzny, to liczy nie na “zjebkę”, tylko na docenienie tego faktu. Narcyzm, potrzeba dominacji, nadmierna kontrola wyklucza z zwodu superwizora, ponieważ stanowi za duże ryzyko dla klientów. Doświadczenie w umiejętnym przekazywaniu feedbacku dysponują zwykle doświadczeni trenerzy, asesorzy, psychoterapeuci, menedżerowie z sukcesami w pracy z zespołem.

4. WYKSZTAŁCENIE Z PSYCHOLOGII ROZWOJU

profesjonalny superwizor ma obowiązek zdobyć przygotowanie psychologiczne do wspierania klientów, w tym przygotowanie do uwzględniania procesów nieświadomych, zwanych także równoległymi. W przypadku procesów interwizyjnych, czyli wsparcia koleżeńskiego, zakłada się dobre, zdrowe, intencje rozwojowe. Oczywiście, jesli tylko jest to możliwe warto korzystać z bardziej zaawansowanych umiejętności superwizora profesjonalisty.

5. NATURALNE PREDYSPOZYCJE ANALITYCZNE

Naturalne predyspozycje analityczne są u superwizora wielką zaletą. To właśnie myślenie o modelach pracy, technikach i narzędziach najbardziej odróżnia dobrego superwizora od dobrego, ale tylko coacha.

6. ZNAJOMOŚĆ RÓŻNIC INDYWIDUALNYCH

Superwizja jest sytuacja dydaktyczną, ma prowadzić do intensywnej autorefleksji i uczenia się. Umiejętność tworzenia sprzyjających okoliczności rozwojowych dla superwizantów o różnych stylach uczenia się wspiera osiąganie efektów bez presji i zbędnego wysiłku. Przydaje się ekspertyza w zakresie stylów funkcjonowania i uczenia się. W moim przypadku jest to metodyka wg metody DISC. Od 22 lat wykonałam setki analiz i przekazałam setki informacji zwrotnych. Pomaga mi to z łatwością dostrzec mocne strony każdego z moich klientów i dostosować formy pracy do jego naturalnych preferencji.

6. DOŚWIADCZENIE W PRACY Z GRUPAMI

Superwizja często przyjmuje postać pracy grupowej. Oczywiste jest, że jest to odrębna kompetencja od np. pracy coachingowej 1 na 1. Szczególnie ważne jest skuteczne radzenie sobie z procesem grupowym oraz umiejętności facylitatora, które pozwalają tworzyć bezpieczne warunki pracy na sali w czasie pracy grupy superwizyjnej.

Miło mi stwierdzić, że osobiście posiadam powyższe kompetencje w komplecie:)

Do tego w życiu moimi towarzyszami są życzliwość i zrozumienie. Moje motto brzmi: Wydobądź z siebie to, co najlepsze!

Zapraszam do mnie na superwizje rozwojowe i przygotowujące do akredytacji EMCC i ICF. Obie posiadam jako jedyna w Polsce!

TU przeczytasz o moim podejściu do superwizji.